Snorkeling Ή Περιήγηση Επιφανείας

[trifonas1982]

Αρχικό μήνυμα απο Kosmas

Για το μονοσόρτς δεν ήξερα ότι δημιουργεί πλευστότητα, αλλά σίγουρα θα έχω μαζί μου όπως προτείνεις στην σημαδούρα ένα σωσίβιο μέσης. Έτσι για ασφάλεια.

Ελπίζω να μην χρειαστεί πολύ κόπο στο να την πίσω και να πηγαίνουμε μαζί για snorkeling.

την καλοκαιρινή περίοδο σίγουρα δεν θα χρειαστείς κόπο να ψησεις το έτερων σου ήμισυ το χειμώνα βέβαια τα πράγματα θα είναι λίγο διαφορετικά ....

[Kosmas]

Θα ήθελα την άποψη σας για ενα θέμα που έχει να κάνει με τον τρόπο που κάνουμε βουτιές σε μικρό βάθος (εγώ δεν κάνω μεγαλύτερο από 3 μέτρα) κατά την διάρκεια που κάνουμε περιήγηση επιφάνειας.

Διάβασα σε σχόλια σχετικών βίντεο ότι για καλύτερη ασφάλεια μας, στο να μην πιούμε νερό, καλό είναι να βουτάμε αφού έχουμε βγάλει τον αναπνευστήρα από το στόμα.
Ανεξαρτήτως με την ποιότητα των αναπνευστήρων, είτε είναι απλοί ή πιο ακριβοί με βαλβίδες.
Εγώ τώρα έχω απλό αναπνευστήρα.

Εχω δοκιμάσει και τους δυο τρόπους και σίγουρα έχω αισθανθεί πιο ασφαλής με βγαλμένο τον αναπνευστήρα.
Και αυτό πιστεύω γιατί ο απλός χρειαζεται μεγάλη εκπνοή αέρα για να βγει το νερό που έχει μπει κατά την βουτιά. Ενώ με βγαλμένο τον αναπνευστήρα απλά εισπνέουμε αέρα με το που βγαίνουμε στην επιφάνεια και στην συνέχεια αδειάζουμε τον αναπνευστήρα φυσώντας τον.

Εσείς συστήνεται βγάλσιμο οποσδήποτε αυτού πριν από κάθε βουτιά?

[ILIAS]

Καλημέρα Κοσμά.
Σχετικά με το ερώτημα που θέτεις ως προς τον αναπνευστήρα, θεωρώ πως είναι πολύ πιο ασφαλές να μην έχουμε στο στόμα το επιστόμιο, προκειμένου όχι μόνο να αναπνεύσουμε αμέσως μετά την επαναφορά μας στην επιφάνεια αλλά κυρίως να μην σπαταλήσουμε τα τελευταία αποθέματα αέρα για να τον αδειάσουμε.
Έχοντας ασχοληθεί κατά το παρελθόν με την ελεύθερη κατάδυση στην αγωνιστική της μορφή, θα σου πω πως σε κάθε σχετικό σχολείο διδάσκεται η επικινδυνότητα αυτής της τεχνικής (άδειασμα αναπνευστήρα με τον αέρα της βουτιάς μας).
Ο λόγος που την καθιστά επικίνδυνη είναι πως η εκπνοή-έστω και στην επιφάνεια- μετά από άπνοια μπορεί να ρίξει τη πίεση του Ο2 στον οργανισμό μας σε επίπεδα τέτοια που να προκαλέσει υποξία.

Στατιστικά τα περιστατικά υποξίας σε ελεύθερους δύτες συμβαίνουν είτε στην επιφάνεια μετά την ανάδυση είτε στα τελευταία μέτρα της ανάδυσης λόγω ότι η άπνοια βρίσκεται στη μεγαλύτερη της διάρκεια (ανάλογα τις δυνατότητες του καθενός) συνδυαστικά με την επαναφορά σε πίεση 1atm.
Βέβαια από την άλλη η περιήγηση επιφανείας με μικρές βουτιές 2-3 μέτρων και σχετικά μικρή άπνοια δεν εμπεριέχει το παιχνίδι με τα όρια μας, ωστόσο ενδέχεται κάποια φορά να ζορίσουμε λίγο παραπάνω την άπνοια μας πχ επειδή την ώρα που θα βγαίναμε είδαμε εκείνο το ροφάκι να ποζάρει στη κάμερα μας, και παρατείναμε λίγο ακόμη βγαίνοντας τελικά ζορισμένοι
ακόμη και από 3μέτρα.
Ή οποιοδήποτε άλλο γεγονός σκάλωμα υποβρυχίως, συνεχόμενες βουτιές με μικρούς χρόνους επαναφοράς στην επιφάνεια, βουτιά σε κατάσταση κόπωσης κτλ.
Άρα θεωρώ πως η τήρηση αυτού του πολύ σημαντικού μέτρου ασφάλειας ακόμη και σε εύκολες βουτιές, μας δημιουργεί μια συνήθεια που θα την εφαρμόσουμε μηχανικά σε μια ζορισμένη ανάδυση γλυτώνοντας μας από ένα υποξικό επεισόδιο.
Ελπίζω να βοήθησα εύχομαι καλές βουτιές!

[Kosmas]

Σε ευχαριστώ Ηλία για την σαφέστατη απάντηση σου.
Το να βγάζω το επιστόμιο πλέον θα πρέπει να μου γίνει συνήθεια.
Η ασφάλεια μας πάνω από όλα.
Επίσης καλές βουτιές.