Το αυτί της θάλασσας.... γι' αύτο σσσσσσ....

[D.Poursanidis]

Haliotis tuberculata, ή αλλίως το "Αυτι της θάλασσας", αγαπημένος μεζές όλων των χταποδιών (άλλωστε εκεί συνήθως τα βλέπουμε αδεια, έξω απο τα θαλάμια).

Κρύβεται κάτω απο πέτρες και βγαίνει απογευματινες ώρες για φαγητό...


Το όστρακο του έχει σχήμα αυτιού, με πανέμορφο ιριδιζών χρωματισμούς μέσα (το γνωστό φίλντισι)...

[Physalia]

Ωραίο θέμα κι ομορφότερη εικόνα Δημήτρη!

Δύσκολα εντοπίζουμε ζωντανή την Αλιώτιδα, μεγάλη δεξιοτέχνις του καμουφλάζ όπως άλλωστε θα προσέξατε και στη φωτό του ΚόβειΜάτι Πουρς... Δεν είναι λίγες οι φορές όμως που, καθώς αιωρούμαστε πάνω από το βυθό, μια λάμψη παγιδεύει το μάτι μας κι έτσι ανακαλύπτουμε το αναποδογυρισμένο απομεινάρι του όστρακού της που αντανακλά τις ακτίνες του ήλιου, λαμπερό σαν καθαρό ασήμι....

Αλήθεια, επειδή έχω μπερδευτεί....
Φίλντισι γνώριζα ότι είναι η αραβική λέξη για το ελεφαντόδοντο (προκύπτει ετυμολογικά).... μήπως η Αλιώτις όπως και οι πέρλες αντιστοιχούν στο υλικό που ονομάζουμε μάργαρο;

[Big-Blue]

τους ίδιους πανέμορφους χρωματισμούς βλέπουμε και στο εσωτερικό της πίνας...
Και εγώ για φίλντισι το έλεγα

[D.Poursanidis]

Αρχικό μήνυμα απο Physalia

Αλήθεια, επειδή έχω μπερδευτεί....
Φίλντισι γνώριζα ότι είναι η αραβική λέξη για το ελεφαντόδοντο (προκύπτει ετυμολογικά).... μήπως η Αλιώτις όπως και οι πέρλες αντιστοιχούν στο υλικό που ονομάζουμε μάργαρο;

Από όσο έχω διαβάσει, το φίλντισι είναι το γυαλιστερό στρώμα ανθρακικού ασβεστίου που έχουν πολλά κοχύλια ενώ μάργαρο είναι το κύριο συστατικό των μαργαριταριών.... για περισσότερες πληροφορίες ένας Γεωλόγος πιθανόν να μας δώσει μια ποίο σωστή απάντηση....

Δείτε όμως εδώ τι γράφει

ΑΑΑΑ..... Καλημέρες

[Physalia]

Εύρηκα! Στήλη Βήματος "υπο-γλώσσια" και άρθρο Αραβίδες και εράστριες του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΠΑ

Απ' όπου:

Και με την ευκαιρία που ανατρέχω σε εύστοχες επισημάνσεις και παρατηρήσεις φίλων της στήλης, θεωρώ ότι πια το πράγμα έχει ωριμάσει ώστε να κλείσει και η συζήτηση που άνοιξε μ' ένα σχόλιο για τους «ελεφάντινους πύργους», στο οποίο η στήλη επανήλθε (εν μέρει διορθωτικά) και λίγο αργότερα. Χάρις στις εμπεριστατωμένες επιστολές/υποδείξεις της κυρίας Δέσποινας Ιγνατιάδου και των κυρίων Γιώργου Μαυρομμάτη και Ζαχαρία Καρατσιουμπάνη, μπορώ πια να είμαι κατηγορηματικός: α) Φίλντισι είναι σαφώς το ελεφαντόδοντο (fil=ελέφαντας και dis=δόντι στα αραβικά, και εκείθεν στα τουρκικά). β) Σεντέφι (sedef/sedfa στα αραβικά/τουρκικά) είναι το όστρακο του μαργαριτοφόρου στρειδιού, και ειδικότερα η εσωτερική επίστρωσή του. H επιστημονική λέξη για το υλικό αυτό είναι μάργαρος. Αυτά για το συγκεκριμένο θέμα και ευχαριστώ πολύ για τις διαφωτιστικές επιστολές. Αλλωστε καλός «δάσκαλος» είναι μόνο αυτός που επιδιώκει πάντα να μαθαίνει. Κατά τα άλλα πάντως, το οριστικό αυτό ξεκαθάρισμα του τοπίου δεν βλέπω να αναιρεί ή να ανατρέπει την πρότασή μου να αποφεύγουμε το ελεφαντοστέινοι, ελεφαντοδόντινοι ή ακόμη και το ευρύτατα διαδεδομένο ελεφάντινοι πύργοι, προτιμώντας την απολύτως ορθή, όπως προκύπτει, αλλά και πιο γλαφυρή οπωσδήποτε διατύπωση φιλντισένιοι πύργοι.

[D.Poursanidis]

[apeiranthos]

Πολύ καλή φωτογραφία.
Καλά πόση ώρα καθόσουνα μέχρι να ξεμυτίση?

Το όστρακο των κογχυλιών, αποτελείται κυρίως από δυο συστατικά :

1. Το ανθρακικό ασβέστιο (CaCo3), που το συναντάμε σε μορφή
ασβεστίτη τριγωνικού συστήματος κρυστάλωσης ή σε μορφή αραγωνίτη
με ρομβικού συστήματος κρυστάλωση.
2. Την κογχυολίνη (προφανώς από τη λέξη κογχύλι - κοχλίας).
Αυτή είναι η οργανική ουσία (σκληροπρωτεΐνη C30H18O11N9)
που συνενώνει τους κρυστάλλους μεταξύ τους.

Οι κρύσταλλοι δίνουν στο κοχύλι αντοχή σε θραύση
ενώ η κογχυολίνη αντοχή σε εφελκυστικές τάσεις, (στρέψη κλπ.)
Αν μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με το σκελετό μιας οικοδομής,
oι κρύσταλλοι λειτουργούν όπως το μπετόν και η κογχυολίνη όπως
τα σίδερα στο εσωτερικό του.

Στο ιριδίζων εσωτερικό υπόστρακο (τι είπα πάλι) το μάργαρο ή σιντέφι
ή σεντέφι, περί ου ο λόγος, είναι λεπτές ελασματοειδής (κυμματιστές)
αραγωνιτικές πλάκες, παράλληλα «στοιβαγμένες» (ή σχεδόν παράλληλα)
μεταξύ τους, ενωμένες με κογχυολίνη.

Πηγή : Κοχύλια από τις Ελληνικές θάλασσες Ε.Βαρδαλά και M.Delamotte
(Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή)

[Physalia]

Αρχικό μήνυμα απο apeiranthos

Πολύ καλή φωτογραφία.
Καλά πόση ώρα καθόσουνα μέχρι να ξεμυτίση?

Το όστρακο των κογχυλιών, αποτελείται κυρίως από δυο συστατικά :

1. Το ανθρακικό ασβέστιο (CaCo3), που το συναντάμε σε μορφή
ασβεστίτη τριγωνικού συστήματος κρυστάλωσης ή σε μορφή αραγωνίτη
με ρομβικού συστήματος κρυστάλωση.
2. Την κογχυολίνη (προφανώς από τη λέξη κογχύλι - κοχλίας).
Αυτή είναι η οργανική ουσία (σκληροπρωτεΐνη C30H18O11N9)
που συνενώνει τους κρυστάλλους μεταξύ τους.

Οι κρύσταλλοι δίνουν στο κοχύλι αντοχή σε θραύση
ενώ η κογχυολίνη αντοχή σε εφελκυστικές τάσεις, (στρέψη κλπ.)
Αν μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με το σκελετό μιας οικοδομής,
oι κρύσταλλοι λειτουργούν όπως το μπετόν και η κογχυολίνη όπως
τα σίδερα στο εσωτερικό του.

Στο ιριδίζων εσωτερικό υπόστρακο (τι είπα πάλι) το μάργαρο ή σιντέφι
ή σεντέφι, περί ου ο λόγος, είναι λεπτές ελασματοειδής (κυμματιστές)
αραγωνιτικές πλάκες, παράλληλα «στοιβαγμένες» (ή σχεδόν παράλληλα)
μεταξύ τους, ενωμένες με κογχυολίνη.

Πηγή : Κοχύλια από τις Ελληνικές θάλασσες Ε.Βαρδαλά και M.Delamotte
(Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή)

Merci beaucoup Le Prof!

[D.Poursanidis]

Αρχικό μήνυμα απο apeiranthos

Πολύ καλή φωτογραφία.
Καλά πόση ώρα καθόσουνα μέχρι να ξεμυτίση?