01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών

[sfougarisb]

Hey guys,

Greetings from Doha, Qatar. I have been terribly jealous of your trip and i am waiting to see some photos.

There are here a couple of Austrians (techies all of them!) who dive in lakes and rivers and such kai mou ta exoun zalisei. I have been telling them about your most excellent adventure to shut them up.

So when are we going to see any photos?????

Babis

PS. i am writing from the project, so there is no possibility for Greek. Bear with me.

[Zin]

πραγματικά ητάν μια πολύ πετυχημένη εκδρομή..
πέτυχε όλους τους στόχους τις!!
περασαμε ολοι τελεια, χορτάσαμε τα ομορφα τοπία (υπο- και υπερ-λιμνίως) βρίκαμε και την εκκλησία χάρη στην επιμονή και οργάνωση της ομάδας...
(οτι και να γράψω λίγο μου φαίνεται)

Όσο για αυτους που δε μπόρεσαν να ερθούν.. θα εχει και συνέχεια, θα περιμένουμε να πέσει η σταθμή για να εξορμήσουμε δρυμήτεροι

Σας ευχαριστώ όλους για την ομορφή παρέα !!



ΥΣ: οι ταπεινές μου φωτογραφίες έπονται .. το συντομώτερο δυνατό!!

[DHMHTRHS]

Τι έγινε με εκείνες τις φωτογραφείες βρε......
Πόση επεξεργασία θα πέσεις ακόμα? ??????

Ας είναι θολές, κακοεστιασμένες ή με κόκκινα μάτια .... είναι και πιό φυσικές!!!!!
ή................................. ..... μπα.

[Physalia]

Ξεκινάω μικρή αφήγηση των περιπετειών μας στα Κρεμαστά, με την ελπίδα να το γυρίσουμε σε σκυταλοδρομία....
Αναμένοντας τη συμβολή όλων σας....
Ίτε Δύται!!

Μέρα πρώτη.

Η παρέα άρχισε να καταφτάνει στο πανέμορφο και λουλουδόπνιχτο "Κονάκι" του κυρ-Κώστα και της κυρίας Ουρανίας ήδη από την Τετάρτη το βράδυ. Μέχρι την Πέμπτη το μεσημεράκι είχαμε πλέον μαζευτεί όλοι.

Η πρώτη "επίσημη συγκέντρωση" έγινε πάνω στην γέφυρα της λίμνης, όπου μας συνάντησε ο παπα-Βαγγέλης.



Εκεί μας έφερε τα πρώτα στοιχεία, παλιές φωτογραφίες από το χωριό που τώρα βρισκόταν βυθισμένο στα ήρεμα νερά της λίμνης.
Ειλικρινά, δεν μου είναι πάντα εύκολο να συμπαθήσω ανθρώπους του κλήρου (συνήθως αβίαστα μου συμβαίνει το αντίθετο ), όμως ο παπά-Βαγγέλης είχε κάτι πολύ συγκινητικό στην αυθεντικότητα, την απλότητα αλλά και την ορμητικότητα του χαρακτήρα του.



Ο τρόπος που μας περιέγραφε τον πόνο των ανθρώπων για την πατρίδα που είδαν να πνίγεται, τα σπίτια και τις αναμνήσεις που άφησαν πίσω αλλά κυρίως τον περίφημο βυζαντινό ναό της Παναγίας, την τότε Επισκοπή, ομολογώ ότι με άγγιξε πάρα πολύ. Ο Παπά-Βαγγέλης πίστευε ότι μας έστειλε ο Θεός για να βρούμε ξανά την όμορφη αυτή εκκλησία και να ανακινήσουμε 45 χρόνια μετά την περηφάνεια των ανθρώπων του τόπου αυτού για την παράδοση και την ιστορία του....

Μπορεί από την ιντερνετική απόσταση όλα αυτά να σας ακούγονται μελοκατάσταση.... Δεν σας αδικώ καθόλου.
Είμαι όμως σίγουρη ότι αν ήσασταν εκεί, η νοσταλγία και η ελπίδα που εξέπεμπε ολόκληρος, θα σας έπαιρνε κι εσάς παραμάζωμα... όπως πήρε όλους εμάς καλή ώρα!!

Από τις φωτογραφίες και τα σχέδια που είχε συλλέξει ο παπα-Βαγγέλης, κάναμε μια πρώτη εκτίμηση για το που περίπου βρίσκεται η βυθισμένη πλέον εκκλησία.
Δυστυχώς, την μέρα εκείνη δεν μπορούσαμε να έχουμε τη συνδρομή κάποιου βαρκάρη οπότε η μόνη μας ελπίδα θα ήταν να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τη λίμνη από κάποια βατή όχθη.

Πράγμα που αποδείχτηκε παν-φρούδα ελπίδα, αλλά έδωσε μεγάλη χαρά στους τζιπάτους της παρέας που ...άλλο που δεν ήθελαν....
Μέχρι και φτυάρια επιστρατεύθηκαν εκεί που ο δρόμος είχε υποχωρήσει από τα ορμητικά ρέματα της εποχής.....
Η αναζήτηση πρόσβασης είχε πολλή πλάκα και περιπέτεια.
Σε ένα από τα (ελε)χαντάκια όπου αναγκαστικά ακινητοποιηθήκαμε προσπαθώντας να "ισιώσουμε" το δρόμο ενώ ταυτόχρονα αναρωτιόμασταν αν έχει νόημα να προχωρήσουμε παρακάτω, συνέβη τελείως τυχαία να συναντηθούμε μούρη με μούρη με τον Yan και τη Ζίνα που εμφανίστηκαν από την τελείως ανάποδη διαδρομή. Οπότε η απορία λύθηκε επιτόπου!
Αυτό θα πει timing...

Δυστυχώς πρόσβαση για αυτοκίνητα (έστω και 4Χ4) στην περιοχή που μας είχε υποδείξει ο παπα-Βαγγέλης, δεν υπήρχε.
Αλλά οι πεισματάρηδες δεν το έβαλαν κάτω.
Κατηφορίσαμε μια σχετικά ομαλή πλαγιά μέσα από θάμνους και πουρνάρια, όπου ο Γιάννης (grandbleu) και ο Φοίβος το έριξαν στο snorkeling....

Οι πρώτες αναφορές ήταν πολύ απογοητευτικές....
Παρόλο που η θερμοκρασία επιφανείας μετρήθηκε στους 18 βαθμούς, η ορατότητα αποδείχτηκε μια σκέτη απελπισία.... Το βυθόμετρο χειρός έδειχνε βάθη των 30-40 μέτρων εκεί που οι εκτιμήσεις του παπά-Βαγγέλη μας είχαν προετοιμάσει για μικρότερα....

Τελικά, η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε κι όλοι μαζί, συντετριμμένοι , ανηφορίσαμε στη Δυτική Φραγκίστα όπου πνίξαμε τον πόνο της ήττας μας στα κοκορέτσια και τα κοντοσούβλια μιας πολύ αυθεντικής ταβέρνας με το υπερ-ειλικρινές (ή και προφητικό αν θέλετε) μότο "Θα φας, θα φας και θα ξαναφάς"



Αν θέλει κάποιος να εμπλουτίσει/διορθώσει την αφήγηση της πρώτης ημέρας με περισσότερες λεπτομέρειες/πληροφορίες και κυρίως φωτογραφίες....
Be my loveliest guest!!


(βρε kristalia, ακόμα δε γυρίσαμε καλά καλά, σταμάτα να ζητάς την επόμενη εκδρομή!! Κύριοι Συντονιστές με παρενοχλεί με πμ και μου λέει ότι έρχεται Αγίου Πνεύματος!!!)

[Μπλε]

Να και μερικές φωτογραφίες που ταιριάζουν στην αφήγηση της 1ης ημέρας...

Μια γενική άποψη της γέφυρας της Επισκοπής




Η συνάντηση με τον παπά-Βαγγέλη








Το τελείωμα της ημέρας μέσα στα έλατα

[Χρηστος Ευθυμιου]

Το Εκκλησάκι όπως είχε χτιστεί πριν 1200 χρόνια.

Tο βράδυ στον ξενώνα.

Μετά το φαγητό πήραμε τον δρόμο για τον ξενώνα όπου λίγο αργότερα μας επισκέφτηκε ο παπά - Βαγγέλης ο οποίος. Μαζί του είχε και μια παλιά φωτογραφία που τραβήχτηκε την ώρα που το εκκλησάκι βρισκόταν ήδη το μισό κάτω από το νερό.



Το εκκλησάκι χάνεται σιγά -σιγά μέσα στα ορμητικά νερά των ποταμών.

Το ποίημα

Και ένα απόσπασμα ενός ποιήματος που διάβασα στην Εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ”, γραμμένο από τον Νίκο Στρατόπουλο.

Ο ΠΟΘΟΣ

Ήθελα να βγω ένα πρωί, στου Κωνσταντή την ράχη
και τα γαλάζια να κοιτώ, της λίμνης τα νερά
και να γυρίζει ο λογισμός, στα σκοτεινά της βάθη
κει στα σοκάκια στις αυλές, που παίζαμε παιδιά……

Ο ξεριζωμός

Ο παπά - Βαγγέλης γεννήθηκε την χρονιά που κατασκευάστηκε το φράγμα. Μας διηγήθηκε συγκινημένος πως μόλις άρχισε να πλημμυρίζει το σπίτι τους τον πείρε η μητέρα του νεογέννητο παιδί στην αγκαλιά της και το εγκατέλειψαν για να σωθούν......

Η περιγραφή του παπά - Βαγγέλη μας συγκλόνισε, μας έδωσε όμως δύναμη και ελπίδα. Μας διαβεβαίωσε πως θα επικοινωνήσει με τον ψαρά και ότι ο ψαράς ήταν ο ποιο κατάλληλος άνθρωπος που θα μπορούσε να μας βοηθήσει περισσότερο.

Αρχίσαμε να κάνουμε σχέδια για το επόμενο πρωί. Μας υποσχέθηκε ότι το αργότερο μέχρι στις 11:00 θα μας έπαιρνε τηλέφωνο για να μας πει ακριβώς την ώρα που θα γινόταν η συνάντηση. Πέρασαν μεσάνυχτα και αφού συνεννοηθήκαμε για το πλάνο της επόμενης ημέρας, ορίσαμε την ώρα συνάντησης για το πρωινό και ένας ένας πήγαινε για ύπνο.

Το επόμενο πρωί μετά το πρωινό, μη μπορώντας να περιμένουμε άλλο το τηλεφώνημα του παπά - Βαγγέλη, φορτώσαμε τους εξοπλισμούς μας και κατεβήκαμε μερικά άτομα της ομάδας στην γέφυρα και με την παλιά φωτογραφία στο χέρι προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε σταθερά σημεία να βγάλουμε συντεταγμένες, πράγμα που ήταν πολύ δύσκολο αν σκεφτεί κανείς ότι η φωτογραφία είχε τραβηχτεί πριν 43 χρόνια και με διαφορετική στάθμη νερού από ότι σήμερα.

Τυχαία συνάντηση με τον κύριο Κώστα τον ψαρά.

.....

[geogeo]

Αρχικό μήνυμα απο Χρηστος Ευθυμιου

... κατεβήκαμε μερικά άτομα της ομάδας στην γέφυρα και με την παλιά φωτογραφία στο χέρι προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε σταθερά σημεία να βγάλουμε συντεταγμένες, πράγμα που ήταν πολύ δύσκολο αν σκεφτεί κανείς ότι η φωτογραφία είχε τραβηχτεί πριν 43 χρόνια και με διαφορετική στάθμη νερού από ότι σήμερα.
....
.....

... και η σχετική φωτογραφία

[Physalia]

Ακόμα μία φωτογραφία από το αρχείο του παπά-Βαγγέλη και της εφημερίδας "Παλμός Ευρυτανικός"